Wystawa “The Pink Cup”, sponsorowana przez Fujifilm, została otwarta 7 października w EFTI International Centre of Photography and Film (Madryt).

Praktycznie wszystkie zdjęcia, które są częścią „The Pink Cup”, zostały zrobione aparatem fotograficznym Fujifilm X-Pro2 oraz różnymi soczewkami Fujinon XF. Natomiast 100% obrazów, które można zobaczyć na tej wystawie, zostały wywołane na “Maxima Fujicolor Crystal Archive”[Link to: https://www.originalphotopaper.com/en/uncategorized/maxima/] profesjonalnym papierze fotograficznym w laboratorium fotograficznym Dinasa. „Światła Afryki eksponowane na tym papierze wyszły niesamowicie żywo.”

Wystawa opowiada o trudnościach, które czadyjskie kobiety napotykają w normalizowaniu swojej menstruacji oraz z tabu, które istnieją wokół tematu. W krajach takich jak Czad, kobietom nie wolno gotować podczas okresu, a wiele nie może pozwolić sobie na sanitarne ręczniki i zamiast ich używają skrawków ubrań. Wiele dziewcząt przestaje chodzić do szkoły, ponieważ nie mogą powstrzymać krwawienia, a ich koledzy z klasy śmieją się z nich. Wystawa również dokumentuje projekt Grosso Foundation, w którym ginekolog Laura de Mingo prowadziła informacyjne zajęcia dla czadyjskich kobiet o kubeczku menstruacyjnym i o kobiecej anatomii. Doktor de Mingo wyjaśniała zalety kubeczka w stosunku do warunków, w których doświadczają swoich menstruacji w tym afrykańskim kraju.

Używając słów autora, wystawa próbuje odpowiedzieć na dwa pytania. Ogólne pytanie dotyczące widzialności menstruacji: Co jest z nami nie tak, że nie postrzegamy jako naturalne czegoś tak naturalnego, czegoś co dotyczy połowę populacji światwej przez znaczną część ich życia? Menstruacja nie jest problemem, problemem jest wszystko to co ją otacza. Jak mężczyźni użyli jej do opresji kobiet, nie informując ich, odmawiając możliwości. W XXI wieku, nie do zaakceptowania jest to, by dziwczynka musiała przestać uczęszczać na zajęcia z powodu menstruacji. Ponieważ dziewczynka może stracić półtora miesiąca w ciągu roku jeżeli przestanie chodzić do szkoły podczas okresu. Jest to ogromna niekorzyść w porównianiu do chłopca.

Kolejne pytanie jest personalne. Dla fotografa, jeśli zapytasz siebie „W jaki sposób fotografujesz menstruację?”, odpowiedź nie jest prosta. Myślę jednak, że odpowiedziałem na nie z godnością.

Wystawa będzie trwać do 7 listopada 2021 w pokoju EFTI, a w ciągu następnego roku odwiedzi różne hiszpańskie miasta.

O Autorze
Antonio López Díaz (Madryd 1972) Fotoreporter oraz dokumentalista. Studiował fotografię od 1999 do 2001 w szkole EFTI, gdzie obecnie uczy fotoreportażu, specjalizując się w fotoreportażu w nieistniejącej już agencji COVER.

Jego praca skupia się na kwestiach ochrony środowiska i praw człowieka. Kolaboruje z wieloma organizacjami pozarządowymi dokumentując ich projecky w formie wideografii oraz tekstów.

Jest współpracownikiem sekcji Planeta Futuro w El País. Swoje raporty publikował również, między innymi, w La Vanguardia Magazine oraz w XL Semanal.

Jego najbardziej znaczące i wybitne solo wystawy to „A carpet for Telmo”, która odbyła się w Hispano-Moroccan Centre of the Community of Madrid (2008) oraz „Nicosia, the wounded city” sponsorowana przez Cervantes Institute oraz Ambasadę Hiszpańską na Cyprze, która odbyła się na Uniwersytecie Nicosia (Cypr, 2012). Pokazywał również swoje prace „Daughters of Saint Theresa, cloistered life” na cmentarzu festiwalu fotoreportażu Visa Pour L’image w 2015.

Jego filmy dokumentalne zostały pokazane na różnych festiwalach filmowych takich jak Festival, Cortada, Daroca International Film festival, We art. Water, Nomadas Peru, Sembrando cine oraz Concepción Independent Film Awards.